اما اگر هوای شهرهای آلوده را پاک کنید، مردمی که در آنها زندگی می‌کنند، مطمئنا سالم‌تر خواهند شد.
این نتیجه‌گیری دست کم یک باور عمومی بوده است، اما تا به حال، هیچکس آن را به آزمون آماری نگذاشته بود.
اکنون دانشمندان آمریکایی به فکر انجام این کار افتاده‌اند و نتایج تکان‌دهنده‌ای را به دست آورده‌اند:
بر اساس بررسیی که نتایج آن اخیرا در نشریه پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، از هنگامی که دولت‌های محلی در آمریکا تصمیم گرفتند که مه‌‌دود را از هوای شهرهای‌شان پاک کنند، ساکنان این شهرها واقعا به طور میانگین پنج ماه بیشتر عمر می‌کنند.
دکتر داگلاس داکری، یکی از سه مولف این مقاله و متخصص اپیدمیولوژی زیست‌محیطی در دانشکده بهداشت عمومی هاروارد در این باره گفت: "در حال حاضر می‌توانیم برخی از نتایج سودمند مقررارت کنترل آلودگی هوا را که در طول20 تا 30 سال گذشته وضع شده‌اند، مشاهده کنیم."
این پژوهشگران برای اینکه به این یافته دقیق برسند، مجبور شدند کار طافت‌فرسای بررسی میزان آلودگی هوا و طول عمر ساکنان51 شهر را در سراسر آمریکا در طول یک دوره 20 ساله از 1979 تا 2000 انجام دهند.
در مجموع، آنها دریافتند که طول عمر ساکنان درهمه این مناطق، در نتیجه مجموعه‌ای از عوامل، که قابل‌توجه‌ترین آنها کاهش سیگار کشیدن و افزایش درآمد بوده است، حدود سه سال -از 74 به 77 سال- افزایش یافته است.
اما 15 درصد از کل این میزان افزایش طول عمر به هوای پاکتر مربوط بود.
یکی از دلایل اینکه برطرف‌کردن آلودگی می‌تواند این همه اثرات فوری بر سلامتی افراد داشته باشد، این است که حتی اندکی آلودگی می‌تواند صدمات زیادی را باعث شود.
کاهش تنها 10 میکروگرم ( 10 میلیونیم گرم) از آلودگی در هر متر مکعب هوا- میزانی از بهبودی کیفیت هوا که بسیاری از شهرهای مورد بررسی در طول این دوره توانسته بودند به آن دست یابند- تاعث شده بود که طول عمر انسان‌ها به اندازه 9 ماه افزایش یابد.
برای اینکه تصوری از 10 میکروگرم آلودگی در هر مترمکعب هوا به دست آورید، به سادگی فرض کنید که با یک فرد سیگاری در یک اتاق زندگی می‌کنید، در این صورت شما روزانه در معرض 20 تا 30 میکروگرم آلودگی در هر متر مکعب هوا قرار می‌گیرید.
پیتسبورگ یکی از شهرهایی مورد بررسی بود که پیش از زوال صنعت فولاد در دهه 1980 باعث پاک‌شدن هوای آن شود، و البته بسیاری از مشاغل را از بین ببرد، میزان آلودگی 30 میکروگرم در متر مکعب هوا را داشت. این بررسی نشان داد که ساکنان این شهر بیشترین نفع را برده‌اند، و نسبت به زمانی که دودکش‌های کارخانه‌ها کار می‌کرد، حدود 10 ماه بیشتر زندگی می‌کنند.
اما تا چه حد پژوهشگران می‌توانند نقش بهبود کیفیت هوا در افزایش طول عمر را از سایر عوامل جدا کنند؟ با دقت بسیار.
دکترسی آردن پاپ، سرپرست این تحقیق و متخصص اپیدمیولوژی در دانشگاه بریگهام یانگ در این باره می‌‌گوید: "مسئله این است که اگر هر عاملی را که میانگین طول عمر را افزایش می‌دهد در نظر بگیرید و آنها را جمع کنید، تقریبا همیشه به بیش از 100 درصد بهبودی می‌رسید."
این وضعیت به این خاطر است که بسیاری از عوامل با یکدیگر همپوشانی دارند، بنابراین دانشمنان باید مراقب این تاثیر باشند.
نتیجه نویدبخش‌تر این بررسی این است که منافع هوای پاکتر ممکن است حتی در شهرهایی که هوای‌شان در ابتدا آنقدر کثیف نیست، محسوس باشد. شهرهایی که در آغاز این بررسی پایین‌ترین میزان آلودگی هوا را داشتند، از همان بهبودی اندک در کیفیت هوا هم نفع برده بودند.
البته هنوز شواهد کافی در دست نیست که تعیین کند، آیا تا هنگامی که آلودگی با ذرات معلق به صفر برسد، این افزایش طول عمر ساکنان شهرها ادامه خواهد یافت یا نه.
قدم بعدی برای این پژوهشگران و برای سیاستگذاران این است که تعیین کنند که کدامیک از منابع آلودگی هوا- نیروگاه‌ها، وسائل نقلیه و سایر آلوده‌کننده‌های صنعتی- بیشترین نقش را در میزان آلودگی هوا با ذرات معلق دارند و با کدامیک از این منابع آلوده‌کننده باید قاطع‌تر برخورد کنند.
منبع: تایم
